A miña Mariña pasa a ser colaboradora deste blogue posto que xa non é a miña alumna, aínda que sempre será a miña nena. Botamos de menos a Carme, a quen agardamos en calquera momento, e deitamos arestora a lectura de Mariña que, ao mesmo tempo, manda un efusivo agradecemento a Agustín Fernández Paz. A súa lectura é Corredores de sombra publicado por Xerais.
E di Mariña:
Esta é unha das novelas de Agustín Fernández Paz que máis me engaiolou,
pola intriga que empapa as súas páxinas e as ganas (case desesperadas) que provoca no lector resolver o misterio que agocha un cadáver do pasado.
Non hai heroes irreais nesta historia, só os retratos en sepia de mozos que
viviron nun cru pasado, que parece tan afastado e esquecido.
A historia é narrada de xeito moi verosímil e os personaxes teñen esa falta
de humanidade que os fai tan humanos. Esa capacidade de mirar cara a outro lado
para evitar que o seu "reinado" se desmorone.
O tempo pasa, pero os recordos perduran. Os soños truncados, os amigos
perdidos, as enemistades formadas...
A nosa protagonista Clara dedicará o verán a tratar de resolver o misterio
do morto que leva no faiado do pazo da súa acaudalada familia máis de medio
século.
Vivimos con ela o risco que corre na busca de probas e historias, o
afastamento de seus pais, o descubrimento do primeiro amor...
Chegas a collerlle cariño despois de todas esas vivencias, pois ela non
quere ser coma o resto das neniñas ricas da vila. O seu apelido non lle permite
xuntarse con calquera rapaz, nin portarse inadecuadamente, pero ela é unha
inconformista que está disposta a chegar ata o final do espiñoso asunto no que
se veu envolta a súa familia.
Tantos segredos enterrados, tantas preguntas sen resposta, eses amores que
se esvaecen co tempo, esas atrocidades que nunca deberon quedar impunes son os
que te van enganchar a este libro.
Moi recomendable!
1 comentario:
O agradecido son eu: é unha fortuna poder contar con lectoras competentes como Mariña. "Corredores de sombra" segue sendo unha das novelas das que máis satisfeito estou. Acabei colléndolle cariño á Clara Soutelo, que sabe saír adiante malia nacer nunha familia tan espiñenta.
Publicar un comentario