Blogue de Gracia e de Anxo, blogue de pingas e de icebergs, do que nos preocupa ou nos chama a atención, de biblioteca e de aula.

28/07/13

Sólo el silencio

A forza de ser ben pesada, recoñézoo, sigo con novela negra. Desta volta o libro devorado foi Sólo el silencio de R. J. Ellory, publicado por RBA na súa imprescindible Serie Negra. Apaixoante, dura, case aterradora, estamos ante unha nova perspectiva do xénero; unha volta diferente para lermos novela negra, xa que o contido e o seu tratamento é inusual, diferente, tanto que podemos dicir que ata existe a poesía entre as súas páxinas. Quizais sexa unha das mellores novelas negras que teño lido, e xa sabedes que levo unhas cantas. As páxinas do libro pasean polo medo do home, un medo que chegamos a sentir e a temer. Porque o máis chamativo é precisamente a ausencia dun detective detrás dun asasino; non, hai un neno que medra e que se converte nun home baixo a sombra de asasinatos ao seu arredor; hai o intento de comprensión, a busca da verdade. E hai demos que medran e que nos obsesionan.
Máis ca recomendable, por tanto.


     “Más tarde rememoraría el pánico y la confusión. Más tarde intentaría recordar los pensamientos que me habían invadido la mente, pero por mucho que lo intentara, no lo conseguiría. Recordaría haber gritado su nombre con todas mis fuerzas. Recordaría la sangre mientras intentaba levantarla, la sensación húmeda y fría en las manos, en los brazos en la cara cuando la apreté contra su pecho para ver si aún respiraba. Recordaría haberla llevado al camión, cómo le sostenía la cabeza en mi regazo mientras Reilly conducía el camión dando botes y saltos por carreteras llenas de surcos hasta la casa del doctor Pipper. Recordaría los billetes de dólar manchados de sangre y pegados a la ropa uno en su melena, otro pegado a su antebrazo (…) Recordaría todas aquellas cosas vivamente, y reproduciría los recuerdos mentalmente como un viejo disco de baquelita, una y otra vez hasta desgastar el surco; los sonidos desaparecerían y no quedaría más que el enorme pozo de desesperación y pena en el que caí”.




2 comentarios:

Anónimo dixo...

Apunto

Conchi dixo...

Lereino!

Neste blog utilizamos as imaxes con finalidade educativa. Se algunha delas estivera suxeita a dereitos de autor, rogamos que vos poñades en contacto connosco para retirala de inmediato.