Caza al asesino

Interesante proposta a de Jean-Patrick Manchette que recupera Anagrama con prólogo de Carlos Zanón: Caza al asesino non é unha novela negra na que haxa detectives que procuren asasinos, senón que hai un asasino que procura deixar de selo pero todo llo impide. Unha mirada brutal e impactante a este mundo de soidade e de violencia, onde non hai esperanza, nin sequera a elección da liberdade doutro mundo soñado. A crítica social volve ser a que importa dende un punto de vista de acción e violencia, o mellor da novela negra. Arestora, estamos no contexto da Guerra Fría, o que servirá ao autor para facer esta crítica social dende o punto de vista dun asasino profesional movido tan só por un único interese, os cartos. Pero este interese terá un prazo de caducidade que non permitirán que se cumpra. E a partir de aí, a violencia máis extrexa, a crueldade cínica, o desamparo. O autor describe a mente do asasino dende un punto de vista totalmente visual, porque seremos capaces de ver as escenas cunha información plena, permanecendo atentos aos detalles que nos proporciona e respirando canda o protagonista.

Boísima.