Blogue de Gracia e de Anxo, blogue de pingas e de icebergs, do que nos preocupa ou nos chama a atención, de biblioteca e de aula.

23/08/15

La libélula

Sexto Piso publica La libélula de Amelia Rosselli, poesía que fala de liberdade, de tenrura a través dun ritmo diferente que foxe de calquera norma e que semella conter unha nova linguaxe ou cando menos unha nova gramática. A autora procura comunicar procurando respostas, aquelas que ás veces semella non existiren, dando forma a novas dúbidas nun xeito surrealista da escritura, de equilibrio lingüístico. E nesta lectura teremos que ser nós, lectores e lectoras, quen descompoñamos a realidade e a reinterpretemos, sen escrúpulos. Cuestionándoo todo.
Unha poeta esquecida para dar nome a poetas masculinos, como tantas veces.


“[…] Yo me levanto, tú extiendes los brazos en un largo
penoso adiós, con la sonrisa rígida y forzada en
tu boca más bien poco atractiva. ¿Y qué es esa
luz de la verdad cuando ironizas? Nada más
que esa pobre prenda obtuviste de mi corazón herido.
Ya nunca sabré mirarte a la cara; lo que
deseaba decir se ha marchado por la ventana,
lo que tú eras era otro batallón contra el que
ya soy incapaz de enfrentarme; ¿entonces qué nueva
libertad
buscas entre las cansadas palabras? No la blanda
ternura
de quien está en casa bien protegido entre sus altas
paredes y piensa en sí mismo. No el cansado
descuido
del gigante que sabe que no puede rimar nada más
que
dentro del círculo cerrado de sus apesadumbrados conocidos; […]”

Sen comentarios

Neste blog utilizamos as imaxes con finalidade educativa. Se algunha delas estivera suxeita a dereitos de autor, rogamos que vos poñades en contacto connosco para retirala de inmediato.